چکیده:
نگاره های ایرانی در کنار متون ادب فارسی، بخشی ارزشمند در هنر ایران به شمار می آیند. در بررسی این نگاره ها، به نگاهی هماهنگ و متقابل میان متون ادبی و نگاره های ترسیم شده برمی خوریم که از ویژگی های غیر قابل انکار نقاشی سنتی ایرانی است.
نزدیکی میان هنر و ادبیات سبب ایجاد وجوه مشترکی میان این دو شیوه ی بیانی شده است. چگونگی بهره گیری نگارگر از دستاوردهای ادبی در اثر خود – از جمله نمادهای ادبی – یکی از ویژگی های شاخص نقاشی سنتی ایرانی است که برخی از آن ها از قدرت القایی بالاتری برخوردار بوده و در نگاره ها و متون حضور بارزتری دارند.
در این مقاله، سعی شده است برخی از این نمادهای مشترک شناسایی گردند وبه بازخوانی دو نمونه ازنگاره های عاشقانه در نگارگری سنتی ایران با عنوان: " فرهاد ، شیرین و اسبش را بر روی دوش حمل می کند." و" دیدار شیرین و فرهاد در کوه بیستون". به عنوان شاهد مثال، پرداخته شود. نوع برخورد نگارگر و تاثیر او از متن ادبی و نمادهای کلامی و همچنین چگونگی ورود این نمادها در نگاره ها و میزان شباهت آن ها با همتای ادبی خود، دراین مقاله، مد نظر بوده است.
حسنوند, دکتر محمد کاظم, رهنورد, دکتر زهرا, & شیروی, الهام. (1385). مطالعه ی نمادها و نشانه های مشترک تصویری و ادبی در نگارگری سنتی ایران. هنرهای زیبا, 27(27), -.
MLA
دکتر محمد کاظم حسنوند; دکتر زهرا رهنورد; الهام شیروی. "مطالعه ی نمادها و نشانه های مشترک تصویری و ادبی در نگارگری سنتی ایران", هنرهای زیبا, 27, 27, 1385, -.
HARVARD
حسنوند, دکتر محمد کاظم, رهنورد, دکتر زهرا, شیروی, الهام. (1385). 'مطالعه ی نمادها و نشانه های مشترک تصویری و ادبی در نگارگری سنتی ایران', هنرهای زیبا, 27(27), pp. -.
VANCOUVER
حسنوند, دکتر محمد کاظم, رهنورد, دکتر زهرا, شیروی, الهام. مطالعه ی نمادها و نشانه های مشترک تصویری و ادبی در نگارگری سنتی ایران. هنرهای زیبا, 1385; 27(27): -.
)