تعاونی های مسکن در برخی از کشورهای صنعتی در بهبود وضعیت مسکن موفق بوده اند، اما در کشورهای در حال توسعه ، تعاونی ها نقش مهمی در بخش مسکن ایفا نمی کنند . « تعاونی» در ظاهر اشاره به جمعیتی دارد که با ایجاد و اداره تشکیلات مناسب و در چارچوب مقررات مشخص می تواند به منافع و مقاصد اقتصادی تعریف شده ای دست یابد. در حالی که هر عضو از آن جمعیت به تنهایی نمی تواند به همان مقاصد برسد. از طرف دیگر، «تعاون» به ایده و اقدامی اشاره دارد که سرانجامش همکاری و اخوت بین تعاون گرایان است. در این مقاله به این سؤال پاسخ داده می شود که کدام عامل در شکل گیری این تفاوت در کشورهای مختلف مؤثر بوده است. فرضیه مورد بررسی این است که آن دسته از تعاونی های مسکن موفق تر هستند که اصول «تعاون» را بیشتر رعایت می کنند.
)