موسیقی ایرانی همانند دیگر هنرها بیانی انتزاعی از جلوه های مختلف فرهنگ غنی ایران زمین دارد. روش شکل گیری واژه ها و روند توسعه جملات در این موسیقی نشانه هایی آشنا از دیگر هنرها به خصوص هنرهای تزیینی در خود دارد.
در این مقاله سعی شده است با مقایسه و بررسی وجوه تشابه و افتراق این دو شاخه هنری راهکارهایی برای درک بهتر و روشن تر موسیقی ایرانی و ارایه روش آموزش این نوع موسیقی بر اساس درک و تکرار و ترکیب انگاره های مختلف و در عین حال محدود و مشخص آن به دست دهد.
وجود عناصر مشترک در این دو شاخه هنری از جمله نظم تکرار‘ ریتم ‘ سایه و روشن ‘ تزیین در موسیقی ایرانی ‘ نحوه ترکیب و گسترش انگاره های موسیقی ایرانی و شباهت آن به نحوه شکل گیری نقوش تزیینی ‘ حرکت اسلیمی وار جملات موسیقی و چگونگی استفاده از سمبول ها در هر دو این هنرها از جمله محورهای اصلی مورد بررسی در این تحقیق بوده است.
)