این پژوهش در پی پرسش از علت وجودی و توانایی تحقیق اژکتیو در معماری است.
دگرگونی مفهوم حقیقت و به تبع آن هنر و معماری در متافیزیک معماری را که در نسبت با تخنه دانایی عملی محسوب می گشت به متعلق معرفت نزول می دهد و بدین ترتیب تحصل شیوه تامل به حقیق قرار می گیرد. مهم ترین یافته این تحقیق که به روشی تحلیلی - دیرینه شناختی به انجام می رسد. پویه ای است جهت گذر از این تحصل بر این اساس تحقیق بیش از آنکه جستجوی حقیقت باشد به تحقق رساندن حقیقت و پی افکنی خواهد بود. لذا جهان فراز آمده هر اثر هنری و از جمله معماری موضوع اندیشه و یا محتوای تحقیق نیست بلکه خود عنصری است که امکان اندیشه را فراهم می آورد. این رویکرد مفهوم تحقیق در معماری را از اندیشه به معماری به اندیشه با معماری تغییر می دهد.
)