صنایع دستی ایران متشکل از صنایع و بدایع گوناگونی است که ریشه در تاریخ اقوام مختلف این سرزمین پهناور دارد. در این میان سفال و سفال گری سابقه ای دیرینه در اقصی نقاط کشور از خطه های شمالی (آذربایجان) تا جنوبی (سیستان و بلوچستان) و شرقی (خراسان) تا غربی (کردستان) دارد و علاوه بر پیوند و تحکیم بخشی به حلقه های اتصال فرهنگ و هویت ملی از نظر اقتصادی نیز نقشی بسزا در اشتغال زایی و تولید ناخالص ملی بر عهده دارد.
در حالی که بازار ایران انباشته از محصولات سرامیکی خارجی است که در اشکال و رنگ های گوناگون و تنوعی قابل توجه جلب نظر می کنند محصولات ایرانی مشابه آن کمتر توانسته اند جایگاهی مناسب در بازار این محصولات کسب نمایند. در این مقاله سعی شده است که با کنکاش های چند جانبه کتابخانه ای میدانی و آزمایشگاهی وضعیت شکل گیری ظروف سرامیکی موجود - با تکیه بر ظرفی خاص لیوان - به بررسی علل وجود مشکلات حاضر در این مقوله بپردازیم و در جهت رفع این موانع پیشنهادهایی ارایه دهیم.
)