این مقاله در پی آن است که منابع مربوط به تاریخ هنر نگارگری (مینیاتور) ایران را از سده هفتم به بعد در کتاب آرایی (تذهیب،تحریر، تصویر، تجلید) ، شکوفا شد و دستاوردهای هنری زیبای تا به امروز ما به بار آورد. این دستاوردها و آثار هنری و هنرمندان و پدیدآورندگان آنها را منابع و مآخذی به بحث و فحص گرفته اند و اطلاعات ارزشمندی راجع به آنها ارائه داده اند که می توان با رجوع بدانها تاریخچه قابل قبولی از نگارگری ایران بدست اورد. مقاله حاضر در پی آنست که این منابع و مآخذ داخلی را شناسایی و برای خوانندگان بازگویی کند.
)